|
7 daagse rondreis Nieuw-Zeeland
Een groet voor al mijn vrienden, familie, bekenden, onbekenden, landgenoten, en iedereen die ik vergeten ben!
Dit is een verslag over mijn 7 daagse rondreis met de Stray bus. Voordat je begint met lezen, neem eerst even een kijkje op de site www.straytravel.com
wat helpt om een beeld te vormen van de tour operator.
We hebben de JILL pass gereisd en hebben op deze manier bijna het hele Noordereiland gezien. Het was zo gigantisch mooi dat ik een verslag over deze week schrijf.
Dag 1 – 10 November 2008
Deze dag begint al vroeg voor ons.
We worden om kwart voor 8 opgepikt door de Stray bus. We worden opgepikt bij the Fat Camel, een hostel in het centrum van Auckland. Omdat wij nogal een stukje buiten het centrum wonen
(Mount Wellington) moeten we eerst een bus nemen die ons naar the Fat Camel brengt. We staan iets na 6 uur in de morgen op om ons voor te bereiden op onze trip. En dit zijn geen normale
tijden voor mijn geliefde vriendin en mij!
De bus is perfect op tijd aanwezig, wij natuurlijk ook! We waren om half 8 aanwezig!
Eenmaal in de bus maken we kennis met alle passagiers en onze chauffeur/gids Ricky. Het merendeel van de bus bestaat uit Nederlanders! Ook landen als
Noorwegen,
Duitsland,
Engeland,
Ierland,
Frankrijk,
Australie (chauffeur in training), en ik vergeet bijna
Bulgarije en
Spanje (voor Zheni) waren vertegenwoordigd in de bus.
Al na enkele ogenblikken in de bus gezeten te hebben maken we onze eerste stop. We stoppen bij Mount Eden (Maungawhau, ‘berg van de Whau boom' in Maori), een vulkanisch gebergte
5 kilometer ten zuiden van het centrum. Het is tevens het hoogste natuurlijke punt in de omgeving van Auckland. Zoals je al kunt raden hadden we vanaf hier een gigantisch mooi
uitzicht over de stad en de omgeving van Auckland.
Nadat we een laatste blik op Auckland hebben geworpen reist de bus af naar Hahei (the Coromandel). Onderweg maken we een kleine tussenstop in Thames om in een supermarkt
het een en ander voor de reis te kopen (lees: bier en voedsel). Onderweg naar Hahei word ons door de chauffeur/gids gevraagd wie er aan de activiteiten mee wil doen.
Voor vandaag staat er zee kajakken op het programma. Natuurlijk wilden we dit wel doen!
Wanneer we aan zijn gekomen in Hahei worden Zheni en ik (als enige twee van de bus ’verstandig’ genoeg om aan deze activiteit deel te nemen) opgepikt door een busje van
Cathedral Cove Kayaking (http://www.seakayaktours.co.nz) en worden we naar het strand gebracht. Inmiddels begint het al wat kouder te worden omdat de zon weg is.
Op het strand verteld onze gids hoe we precies met deze 2-persoons kajak om moeten gaan, waar het stuur zit (ja idd, een zee kajak heeft een stuur bestaande uit
2 pedalen bij de voeten van degene die achterin zit), hoe we de waterdichte zak gebruiken voor onze camera (en mijn sigaretten) en hoe we ons in het waterwerend pak
moeten hijsen. Dit dient ervoor om de opening van de kajak, waar je in zit, af te dichten zodat je zitplaats droog blijft tijdens de tocht. Nou dit hebben we geweten!
We werden door onze gids recht de golven ingeduwd, om zodoende door de golven te breken en zo snel mogelijk een punt bereiken waar de golven wat rustiger zijn.
Aan de kust zijn de golven best ruig, maar als je een stukje verder de zee op gaat wordt het water al snel rustig. Tijdens onze ter water lating krijgen we de eerste
golven over ons heen en zijn we eigelijk al zeikenat. We peddelen wat rond en proberen de kajak onder controle te krijgen. Na een tijdje lukt het ons om wat vaart te
maken en we kajakken rond een eilandje waar we groeperen en als proffesionele kajakkers naast elkaar aanmeren. Tijdens deze stop en onderweg word ons door de gids van
alles verteld over de omgeving. Het eilandje waar we omheen zijn gekajakt was lang geleden van een Moari leider die vond dat het op zijn neus leek. Terwijl hij bovenop
de berg stond (op het eiland natuurlijk) keek hij om zich heen en verklaarde het land zover hij kon zien als de zijne. Mooie tijd moet dat zijn geweest. Ik zie mijzelf
al bovenop de Martinitoren in Groningen klimmen omdat ik vind dat dit op een deel van mijn lichaam lijkt (je mag zelf invullen wat) en eens goed rond te kijken over de
stad om hetgene tot zover ik kan zien vervolgens de mijne te noemen. J Om verder te gaan met het verhaal: na een paar prachtige verhalen van de gids gehoord te hebben
kajakken we naar een afgelegen strand waar we onze kajakken op het zand hijsen om vervolgens te genieten van een kopje warme chocolademelk! Hier hebben we een tijdje
rond gelopen, wat foto’s gemaakt en vooral genoten van het prachtige witte strand, en de prachtige omgeving. Het is hier eerlijk waar te mooi om waar te zijn!! Zoiets
als je je voor kunt stellen uit een bounty reclame ofzo, zo ziet het er hier uit. Het ziet er misschien ook wel aardig warm uit op de foto’s maar dat is schijn bedriegt.
Het was bere koud maar we konden ons wat opwarmen want we konden verder met het kajakken. Het was inmiddels best al koud omdat we doorweekt waren en de zon weg was..
maar het word nog mooier: tijdens onze terwaterlating vanaf het strand gaan we recht door een paar grote golven en krijgen alle water over ons heen. We zijn nu compleet
doorweekt en ook onze kajak staat vol water. We zitten dus niet meer droog maar daadwerkelijk in het water! We maken ons op voor het laatste deel van de tocht en wanneer
we eenmaal op het strand aan komen beginnen we het toch wel zeer koud te krijgen. We besluiten om ons snel uit de voeten te maken en richting onze verblijfplaats voor de nacht
te lopen. We zijn al halverwege als ik een sigaret op wil steken maar ontdek dat ik mijn sigaretten en mijn camera in de waterdichte zak heb laten zitten. Snel ren ik terug en
gelukkig waren mijn spullen nog aanwezig. Nu weer richting Zheni die op mij is blijven wachten en we konden eindelijk een warme douche nemen. Dit was werkelijk 1 van de beste
douches die ik ooit heb gehad (niet omdat de douche zo geweldig was ofz). De hele groep was inmiddels al bezig met het voorbereiden van de groeps barbeque maar we waren
net optijd om wat lekker bbq vlees mee te kunnen eten. Nog steeds wat bibberig van onze ervaring eerder die dag vertrekken we ’s avonds richting hot water beach. Hot
Water Beach heet zo, omdat op verschillende plaatsen het water letterlijk kookt. Je kunt dan ook een kuil graven op het strand en op deze manier kun je een heerlijk
heet bad maken. Helaas voor ons hadden we wel genoeg water voor deze dag gehad en zijn we niet in het water gegaan, wel hebben we even lekker met de voetjes in het
warme water gestaan. Hierna zijn we terug naar onze caravan gegaan (jaja Zheni en ik hadden een prive caravan!!) waar we ontdekten dat we geen lakens of dekbedden hadden.
We probeerden nog naar de receptie te gaan maar deze was inmiddels gesloten dus moesten we elkaar maar warm houden deze nacht. We hebben ook met onze spijkerbroek, sokken
en dubbele trui aan de nacht doorgebracht!
Dag 2 – 11 November 2008
We zitten ’s ochtends alweer om 8 uur in de bus om onze reis te vervolgen. Het is een heerlijke dag en het zonnetje schijnt dus we kunnen ons eindelijk weer een beetje opwarmen.
Deze dag reizen we vanuit Hahei naar Raglan. Op een van de eerste stops die we onderweg maken krijgen we de kans om de bekende Kauri Tree te knuffelen.
http://en.wikipedia.org/wiki/Agathis_australis De Kauri Tree word ook wel de “Lord of the forest” genoemd. Wat best wel begrijpelijk is als je naast
deze boom staat en omhoog kijkt, wat een hoogte! Nadat we onze liefde aan deze bomen hebben verklaard reizen we verder met de bus. Onderweg naar Raglan zien we verschrikkelijk
veel koeien. We reizen door Hamilton (4 na grootste stad van NZ) en komen aan in Raglan. Raglan is een van de meest populaire “surf-spots“ van over de hele wereld en vele
surfers zien dit dan ook als hun Mekka. De golven hier zijn lang en uitstekend om op te surfen. Manu Bay (een van de betere plaatsen met het mooiste strand) is te zien in
de cult surf film ’Endless Summer’ uit 1966. We komen al optijd aan en we verblijven deze nacht in de Karioi Lodge, de mooiste plaats waar we deze week een nacht hebben
doorgebracht. Het is een soort van accommodatie temidden van het inheemse bos, je krijgt hier echt het gevoel of je een nacht in het regenwoud doorbrengt, maar dan met
de nodige luxe. Ach ik kan wel door blijven praten maar nemen jullie even een kijkje op hun site: http://www.karioilodge.co.nz/
De activiteit van vandaag was surfles. Zheni en ik hadden eigelijk wel genoeg water gezien voor de eerste paar dagen dus kiezen we ervoor om eerst met de bus naar het stadje zelf
te reizen om wat inkopen te doen. Nadat we dit gedaan hebben neemt de bus mee terug en we stappen onderweg uit om nog even een paar uurtjes van de namiddag te genieten op het strand.
Heerlijk nog even met een paar van de dames uit onze bus op het strand gezeten en daarna terug gelopen naar onze verblijfplaats. ’s Avonds hebben we lekker gegeten, onze
chauffeur/gids/grote vriend Ricky heeft hier voor ons gekookt en dat werd door iedereen zeer gewaardeerd. Ik ben nog een keer opgestaan om een tweede portie op te scheppen.
Heerlijk Nieuw Zeelandse kip! J Na de maaltijd en een douche drinken we wat bier en spelen tafelvoetbal in de ’chill-out’ terwijl andere mensen uit onze bus met z’n allen
een fim kijken. We hebben veel lol gehad met het tafelvoetballen en Zheni en ik waren zo goed als onverslaanbaar (we hebben geen potje verloren), en we hebben zelfs Duitsers
verslaan! J We ontdekken dat hier ook een ’flying fox’ aanwezig is. Je moet je een soort van kabelbaan voorstellen die ongelovelijk hard gaat. Tegen de tijd dat we dit ontdekten,
eigelijk wisten we het al maar het is tog veel mooier in het donker, was het al een uur of 11 en dus pikkedonker. Het was een hele ervaring om in het donker met een rotgang
langs alles en iedereen te gaan. Het was een mooie dag en we hebben zeer genoten, van zowel de Karioi Lodge als het plaatsje Raglan zelf.
Het was hier PRACHTIG!
Dag 3 – 12 November 2008
We vertrekken deze dag om 8 uur ’s ochtends nadat we heerlijk hebben geslapen in de Karioi Lodge. Lekker warm onder de dekens, haha! We vertrekken richting Maketu vandaag.
De activiteit voor vandaag is speleologie (Speleologie is het best te omschrijven door een vergelijking te maken met enerzijds de wetenschap, anderzijds de sport. Als wetenschap
bestudeert de speleologie o.a. de geologie (het ontstaan van gesteentelagen, grotten en druipsteen), de hydrologie (onderaardse waterlopen), de biologie (de fauna en flora
in een grot), de paleontologie (overblijfselen van uitgestorven dieren in grotten) en de archeologie (grotschilderingen en werktuigen uit de prehistorie). De speleologie
als sport kunnen we vergelijken met de bergsport, omdat voor een groot deel dezelfde technieken en materialen worden gebruikt). Dit wordt uitgevoerd in de Waitomo Caves. http://www.waitomo.co.nz/
Omdat Zheni en ik nog steeds wat onder de indruk waren van ons (koud)water avontuur van de maandag, kiezen we ervoor om de vier uur durende Lost World tocht te maken in de
grotten van Waitomo. Van te voren worden we met een busje opgehaald bij de receptie van de Waitomo Caves en rijden we door het verlaten landschap van Nieuw Zeeland om bij de
grotten te komen. Eenmaal aangekomen bij een soort van berghut worden we voorzien van de nodige kleding (overal en laarzen), een uitrusting voor het abseilen, een helm voor
de veiligheid en we krijgen een snelcursus hoe we ons zo veilig mogelijk door de grot voort kunnen bewegen. Deze tocht is droog, je hoeft dus niet door water, en het bevat
een 100 meter diepe abseil de grot in. Deze abseil is ten minste 2 keer de hoogte van alle andere abseil-avonturen die je kan beleven in de Waitomo Caves en de schoonheid
van deze grot is werkelijk waar onovertroffen.. Wat een ervaring is dit! Geweldig om te doen!
Je hangt aan een touw (hoef toch niet uit te leggen wat abseilen is?) en kijkt om je heen terwijl je zo vrij als een vogel bent. Je regelt zelf hoe snel je naar beneden wilt
gaan en terwijl je naar beneden kijk, 100 meter de afgrond in, bedenk je je wel even waarom je dit ook alweer moest doen! Het abseilen kostte ons ongeveer een half uur, en
al zwevend in het nevel gefilterde licht van deze gigantische Tomo (schacht), bekijken we de vreemde planten, rotsen en formaties en hierna bereiken we de grond in de grot.
Vanuit hier hebben we een prachtig zicht omhoog en op de grot zelf. Nu moeten we ons door de grot weer omhoog zien te werken en we maken ons op voor een indrukwekkende tocht.
We zien gloed wormen (glowworms) en massale grot formaties. Als klap op de vuurpijl moeten we een 30 meter hoge lader beklimmen. We hebben wel een veiligheidsuitrusting
waardoor we niet naar beneden kunnen vallen maar het is toch echt geen plezier als je recht omhoog op een koude, natte en vooral smerige (modder) ladder moet klimmen.
We hebben erg gelachen met en om onze gids, Luke ( hij maakte nog een leuke opmerking dat hij bijna op de Skytower werkte bij de skywalk, wat hem de naam Luke Skywalker
op had kunnen leveren). Je kon er gewoon niet omheen dat deze man erg grappig was met zijn verhalen en humor. In ieder geval, we hadden nog enkele tientallen meters te
gaan en we waren uit de grot. Toen we uit de grot kwamen werden er nog snel een paar foto’s van ons gemaakt en we liepen door het inheemse bos, geweldig mooie natuur,
terug naar de berghut. Daar eenmaal aangekomen ontdekte Luke dat de andere gids de code van het slot had veranderd waardoor we nog ongeveer een twentig minuten moesten
wachten. We konden ons gelukkig wel uit onze uitrusting wurgen en we konden gelukkig gebruik maken van koud water. Hierna werden we terug gereden naar de receptie waar
de bus al op ons stond te wachten. We bestelden nog even snel een paar van de foto’s om aan het thuisfront te laten zien (en natuurlijk als herinnering voor deze
onvergetelijke dag) en stapten daarna weer in de bus die ons naar Maketu bracht. Onderweg zijn we nog gestopt bij de Arapuni lake, wat deel uitmaakt van de Waikato rivier.
Hier was een grote centrale voor het opwekken van energie doormiddel van waterkracht. Het was maar een korte stop maar erg mooi om allemaal te zien. We reizen verder om nu
zonder stops door te reizen naar Maketu. Daar staat voor ons een Maori ontmoeting op het schema. Eenmaal aangekomen bij de Marae (Moari ontmoetingshuis) staat Uncle Boy al
op ons te wachten. We krijgen een traditionele Maori welkom met dans, zang, etcetera. Ik heb erg genoten van het feit dat we zo dicht met de Maori in contact zijn geweest.
Daarna nodigt Uncle Boy ons uit voor een ’Hangi’ maaltijd, wat een orginele Maori maaltijd voor moet stellen. Iedereen is wel redelijk hongering van de grotten geworden en
de maaltijd is dan ook snel verdwenen. Tijdens het eten verteld Uncle Boy ons het een en ander over de Maori cultuur en over zijn levenservaringen. Na de maaltijd wast
iedereen zijn eigen spullen af en drinken we een biertje. Terwijl wij ons biertje drinken komt Uncle Boy naar ons toe en hij verteld dat alle dames in de Marae moeten
blijven (waar ze leren om de mannen te vermaken), en de heren moeten naar het eetgedeelte om zich hier van hun bovenkleding te ontdoen. Met ontbloot bovenlichaam word ons
vervolgens geleerd hoe we de haka moeten doen. De haka is een bekend fenomeen uit de geschiedenis van de Maori’s en word tot op de dag van vandaag nog altijd uitgevoerd
voor een rugby wedstrijd van het fameuze team van Nieuw Zeeland, de All Blacks. Tijdens het leren van deze Haka hebben we erg moeten lachen. Na het enkele malen gerepeteerd
te hebben worden we in de Marae geroepen om te zien wat de dames geleerd hebben om ons te vermaken. Het is een dans met zang en 2 ballen met een touw er tussen. Deze ballen
werden vroeger door de Maori gebruikt om hun orientatie voor het gebruik van messen, zwaarden etc in een gevecht. Het werd dus door de vroegere Maori krijgers gebruikt als
trainings apparaat, maar nadat de tijd van de gevechten over was en het geen nut meer had leerden de vrouwen hier mee te dansen en de mannen op deze manier te vermaken.
Allereerst hebben de vrouwen 2 keer voor ons gedanst en gezongen. Ik heb erg genoten van de manier hoe Zheni hier deel aan nam. Natuurlijk waren de Maori’s ook een genot.
Nadat de vrouwen ons hadden vermaakt met hun dans was het de beurt aan de mannen. Jawel, we hebben twee maal de Haka uitgevoerd (samen met de Maori)voor de vrouwen en we
hebben erg ons best gedaan om er wat van te maken. Nadat zowel de mannen als de vrouwen als entertainers te werk zijn gegaan, is er de mogelijkheid om met de Maori op de
foto te gaan. Dit heeft enkele mooie plaatjes opgeleverd! Vervolgens heeft de hele groep van de bus nog even gezellig buiten gezeten en een biertje gedronken en aardig
vermoeid lagen we deze dag al vroeg te slapen.
Dag 4 – 13 November 2008
Nadat Uncle Boy ons op een door hem beloofde speciale manier heeft wakker gemaakt (met Abba muziek), vertrekken we om 8 uur met de bus richting Taupo. We maken onderweg nog een
stop in Rotarua, waar we wat door het stadje rond hebben gelopen en wat gegeten hebben. Het Subway broodjeshuis is ook hier populair dus daar moesten we maar eens even naartoe!
Nadat we weer bij de verzamelplaats aan waren gekomen werd ons door Ricky (chauffeur/gids) verteld dat we onderweg nog een keer stoppen bij een geheime warm water bron. Zheni
en ik dus gevraagd of we snel onze zwemkleding aan konden trekken, en dat kon. Nou ik was dus binnen 2 minuten weer op de verzamelplaats en de bus was nergens meer te bekennen.
SHIT!! We hadden al onze spullen in de bus liggen, zoals portomonee, koffers en telefoons, en we konden dus onmogelijk in onze korte broek en t-shirt de nacht zonder enige centen
of wat dan ook doorbrengen op straat. Gelukkig had Ricky al na 20 seconden door dat die ons vergeten was maar moest eerst een stuk omrijden door het stadje omdat hij niet
rechtstreeks om kon keren. Gelukkig was de bus dus niet (uit Rotarua) vertrokken zonder ons! Nu op naar de natuurlijke warmwater bron. Eenmaal aangekomen hadden we niet zo
gigantisch veel tijd meer om te zwemmen omdat er vandaag skydiving en bungeejumpen op het programma stond als activiteit. Dus bijna de bus gemist omdat we onze zwemkleding
aan moesten trekken, en niet eens in het water gegaan! Maargoed, we hebben van de omgeving genoten terwijl sommigen uit de bus zich tog maar even aan het water waagden.
Zoals ik al noemde waren de activiteiten voor vandaag Bungee en Skydive, maar dit hebben Zheni en ik al eerder gedaan in dezelfde plaats dus we vonden het een beetje zonde
om hier ons geld aan uit te geven. We willen nog wel een keer weer een bungee of skydive gaan doen maar dan op het Zuidereiland. Voor vandaag kiezen we ervoor om een beetje
te relaxen en nadat we bij de supermarkt langs zijn geweest maken we een wandeling en hebben we nog een tijd aan Lake Taupo gezeten. Als eten hebben we vanavond Mc Donalds!
Het eten in de Mc Donalds smaakt hier precies hetzelfde als het eten in de oude vertrouwde Mac in Emmen. Nadat we ons tegoed hebben gedaan aan de Mac lopen we terug naar
onze hostel en drinken we nog een biertje om vervolgens ons nest in te duiken. De volgende dag vertrekken we weer vroeg.
Dag 5 – 14 November 2008
En vroeg was het! Half 8 om precies te zijn en we reizen deze dag naar het Tongariro National Park. Dit is een actief vulkanisch gebied, Met daarin een aantal prachtige kraters,
vulkaanlandschappen, en een kegelvulkaan genaamd Ngauruhoe, die model stond in de film ‘The Last Warrior' als ‘Mount Fuji', en in ‘Lord of the Rings' als 'Mount Doom'. Dit gebied
is Mordor uit de Lord of the Rings films. Ook was dit het tweede National Park op de wereld (Yellowstone in Amerika was het eerste).
We geven ons op voor de 7 uur durende Tongariro Crossing http://www.tongarirocrossing.org.nz/ , een wandeling rechtstreeks door het vulkanische plateau.
Ik heb voor deze tocht geen speciale wandelschoenen maar ik kan het op mijn nike’s doen. Zheni heeft een paar comfortabele wandelschoenen gehuurd en in korte broek,
t-shirt en met genoeg water en zonnebrandcreme maken wij ons op voor de tocht. In het begin was het allemaal best te doen. De natuur hier is werkelijk te mooi om
waar te zijn. Voor elke paar stappen die je maakt kun je wel een pauze inlassen voor een photo shoot. We lopen, en lopen en lopen nog een stuk totdat we aankomen
bij een “wandelaars wc“ (of is het nou wandel aars wc?) wat in feite gewoon een hokje is met een wc en een heel diep gat eronder waar je behoeftes in verdwijnen.
Zoals je je voor kunt stellen waren deze hokjes niet erg fris en door het gebrek aan water zijn ze al in geen tijden schoon gemaakt. Bah! In ider geval.... we lopen verder,
en verder en verder.. de natuur is zo mooi dat ik mij afvraag of de inwoners van Nieuw Zeeland (de Kiwi’s) wel doorhebben in wat voor paradijs als ze wonen.
We kunnen onderweg sneeuwballen gooien omdat er genoeg sneeuw bovenop de bergen ligt, waar wij dus helemaal tegen op gelopen zijn. Het is de eerste keer in mijn
leven dat ik met zonnebril, t-shirt en korte broek door de sneeuw loop. Ook ben ik verbrand in de sneeuw maar hier kom ik later op terug. Na het maken van enkele
pauzes en de nodige foto stops komen we aan bij een berghut. Eindelijk kunnen we onze waterfles vullen en een beetje rusten. We zitten wat en smeren ons nog een keer goed
in met zonnebrand creme als er een Engelse gozer naar me toe komt en vraagt of die wat van mijn zonnebrand creme kan lenen omdat hij denkt dat zijn benen verbrand zijn.
Ooooohnee ik bedenk me net dat ik mijn eigen benen helemaal niet in heb gesmeerd en doe hier ook wat zonnebrand creme op maar het is al te laat. Mijn benen zijn verbrand,
en goed ook! We kunnen onze borst nu natmaken voor het laatste deel van de tocht. Het eerste deel was nog een beetje trappetjes en bergje op, bergje af. Maar hierna
liepen we rechtstreeks door het regenwoud van Nieuw Zeeland. Hier was het ongeveer dat mijn voeten en knie (oude blessure, weten allemaal wel waar dat door komt)
nogal pijn begonnen te doen. Er moesten constant sprongetjes gemaakt worden van ongeveer een halve meter wat na iets van 6 uur lopen toch wel aardig pijnlijk begon
te worden. Bijna op het einde en met de hulp van Zheni (wat is het toch een schatje) halen we het! Het was een zeer indrukwekkende wandeling en ondanks het feit
dat ik amper meer op mijn benen kon staan na de tijd zou ik het zo weer overdoen! Afgezien van de Bungee, Skydive en Caving was dit zeker 1 van de beste dingen
die ik gedaan heb tot nu toe. Het was zeker de beste (en zwaarste) wandeling die ik ooit in mijn leven heb gemaakt! Eindelijk kunnen we richting onze slaap plaats.
Deze nacht brengen we door in het luxe ski oord; the Park http://www.the-park.co.nz/skiing/ waar we een groepsetentje zouden houden. Nogal uitgeput van onze
wandeling besluiten we om na de douche (ik kon bijna geen water over mijn benen krijgen, zo erg brande het al) een kleine siesta te houden. Zheni de wekker een uur
later, om 8 uur gezet. Wel was ze vergeten om er in plaats van 8:00 am, 8:00 pm van te maken. Omdat ik na even in slaap te zijn gevallen tegen kwart voor 9 wakker
word doordat mijn benen verschrikkelijk branden ben ik een beetje verbaasd over de tijd. Ik vraag Zheni of ze de wekker niet had gezet en toen kwamen we er dus
achter dat we er maar geluk mee hadden dat ik mijn benen had verbrand, anders waren we nooit wakker geworden. We waren inmiddels al te laat voor het groeps etentje
maar we genieten nog even van een biertje waarna we weer het bed in duiken. Gelukkig houdt Stray er rekening mee dat de Tongariro Crossing nogal vermoeiend is en we
kunnen een uur langer slapen. We worden de volgende dag om 9 uur opgepikt.
Dag 6 – 15 November 2008
Na een heerlijke nachtrust worden we wakker en maken we ons klaar om in de bus te stappen en verder te reizen naar Wellington. Dit is sinds 1865 de hoofdstad van Nieuw Zeeland.
Onderweg komen we door plaatsen als Taihape, wat bekend is van het ’gumboot throwing’ of terwijl het laarzen gooien wat hier is uitgevonden – haha, daar moet je toch wel een Kiwi
voor zijn J , en we komen door het plaatsje Bulls. Leuk detail is dat er in de tweede wereld oorlog melk geproduceerd werd in dit plaatsje wat dus een nogal verwarrende titel op
de verpakking met zich mee bracht: Milk from Bulls! In het plaatsje Bulls maakt Ricky nog een stop voor mij. Hij zegt dat als ik het thuisfront mis, mij wel kan vermaken in het
winkeltje vlakbij. En inderdaad, het is een Nederlands winkeltje wat allerlei Nederlandse produkten verkoopt. Ik koop hier een zak pepernoten, taai taai poppen, wat stophoest en
king pepermunten. Hmmmmm!!
Eenmaal in Wellington aangekomen maken we eerst een kleine rondreis met de bus door de stad om een beetje bekend te raken en we doen ook nog een mooie uitkijk plaats aan vanaf
waar je prachtig uitzicht hebt over de stad en het omgevende gebied. We krijgen te horen dat de bevolking Wellington wel Windy Wellington noemt omdat het hier altijd waait.
Nou dat was inderdaad waar, we werden bijna van de uitkijk afgeblazen! Nadat we weer in de bus gingen werden we naar onze hostel gebracht. We verbleven deze nacht in een hostel
van Base, wat opzich de minste van de week was. Er was opzich niet zoveel verkeerd met het hostel alleen was het nogal luidruchtig. Nadat we ons gesettled hebben in onze kamer,
die we delen met een Duitse en een Engelsman, lopen we naar het nationaal museum van Nieuw Zeeland, genaamd Te Papa. Dit museum is gratis te betreden en dat klinkt ons natuurlijk
als muziek in de oren! Binnen de muren van dit museum vind je vele tentoonstellingen over de geschiedenis van Nieuw Zeeland, de Maori’s, de culturele geschiedenis, de immigranten,
de vogelwereld en de onderwater wereld. Ik weet zeker dat ik veel dingen ben vergeten op te noemen, er was zo verschrikkelijk veel te zien in dit museum en we hadden nog maar 2 uur
tot sluitingstijd. Het allermooiste wat we hier beleefd hebben was het feit dat er op de vierde verdieping een ’tentoonstelling’ op buiten was. Er stonden een soort van harde
(heel harde) plastic eieren die Zheni dacht uit te moeten schakelen. Ze gaf 1 van de eieren een karate trap en vervolgens gaf DjuDji (karate naam van Zheni) het ei een gigantische
kopstoot waardoor ze hoogstpersoonlijk uitvond hoe hard het ei was en wat haar een koppijn bezorgde (ze dacht dat het een soort van ballon was) hahaha als ik er aan terugdenk schiet
ik gelijk weer in de lach!
Toen we uit het museum kwamen overlegden we wat we deze avond gingen doen, omdat we maar 1 avond in Wellington doorbrachten wilden we eigelijk toch wel iets anders doen dan een
biertje drinken in een plaatselijke kroeg, en we zijn uiteindelijk in de bioscoop beland. Hier hebben we de film Mirrors gezien. Een erg orginele en scary horror film. Een aanrader
voor de mensen die hem nog niet gezien hebben. Na de bioscoop lopen we terug naar onze hostel en praten een tijdje met de Engelsman en de Duitse waarme we de kamer delen,
ze zitten overigens ook in de bus. We besluiten om nog even een biertje te gaan drinken in de bar die onder het Hostel is te vinden. We kijken hier naar de All Blacks en zien
een paar soepele moves van de mensen die uit hun dak gaan op de muziek. Na 2 biertjes hebben we eigelijk al genoeg van deze bar en gaan we naar bed.
Dag 7 – 16 November 2008
Tijdens onze laatste dag gaan we tegen een uur of 7 weer vol goede moed naar de bus. Deze bus brengt ons vandaag van Wellington terug naar Auckland. Het is een lange reis en
we zitten eigelijk de hele dag in de bus. We maken onderweg nog wel de nodige sanitaire stops en we komen tegen de avond weer in Auckland aan. Onze chauffeur is zo vriendelijk
om ons ergens vlakbij ons huis te droppen waarna we Jono (onze huisgenoot) bellen en die komt ons met de werkbus ophalen. Pffff eindelijk kunnen we een beetje rusten, de volgende dag
moet ik weer gewoon aan het werk!
Bedankt voor het lezen van mijn verslag.
Peace, Frank
|
